ايه اللي رماك ع المر
انا ما خلفتش ابنى
عشان يكير و يسبنى
و يشتغل بره
ما شلتوش فى بطنى
وربيته فى حضنى
وقطعت حبل السره
بس بيني وما بينه
حبل متين
بجدل فيه من سنين
حب و رعاية وخوف ولهفه
لما ولدته خطر فى بالي
على سهوا
قلت ف نفسي
أنا نفسى تكون
رجلايا وايديا
و تسند ضهري
وتحضن ضعفى
وعشان كده
شلته فى عنيا
شلته لعجزي لما اكبر
زرعته فى ارضي
شجرة و بتكبر
تضلل عليا
شاركته انفاسي
حاطيتوا فوق راسي
ما جيش وف الآخر
تاخدوا مني الغربة
وينقلع من التربة
ويلم جذوره و يرحل
ويسبني ويسافر
بصرخ و بمسك ف هدومه
يفك ايدي و يتاخر
ويبص لى نظرة حزينة
ما تلومنيش يا امى
انا بجري ورا رزقى
لومى دي المدينة
اللى رمتني على المر
ودتنى للأمر
ودتنى لمكان لا أنا فيه
عبد ولا انا حر
راندة محمود
